Reacties van fansy

de toeristentoren van Herentals

afbeelding: http://www.opcafegaan.be/profileimages/0×380/toeristentoren02-herentals-0×380.jpg

De toeristentoren De Paepekelders is uit hout gebouwd. De reusachtige houten hoekpijlers van de toren waren voor de plaatselijke spechten natuurlijk erg aantrekkelijk, en dat bleef niet zonder gevolg. Om komaf te maken met de spechtenplaag plaatste aannemer Van Besouw in het voorjaar van 1976 vier nieuwe pijlers. Maar dan dook er een houtwormenprobleem op. Op 27 juni 1980 kreeg hij het genadeschot, in de gedaante van een blikseminslag. Toen hij in oktober 1983 werd afgebroken, verdween de vertrouwde toren anderhalf jaar lang uit het landschapsbeeld van Herentals.
Toch moest er een nieuwe komen, want de toeristentoren had elk jaar duizenden bezoekers naar Herentals gelokt. Pas in januari 1985 werden de vier basispijlers uit Suriname geleverd – in de sneeuw. Maar toen men (vanaf 26 februari) eenmaal aan het bouwen was, schoot het werk flink op. De kroon op het werk was het plaatsen van de bliksemafleider op het dak, op 11 april 1985.
De nieuwe toren heeft 112 houten treden (de oude 108). De totale hoogte van de houten constructie bedraagt 24 meter (de hoogste vloer ligt op 22 meter hoogte).
bron: toeristentoren.be

http://www.opcafegaan.be/profileimages/0×380/toeristentoren02-herentals-0×380.jpg

Mijn gedacht!

De houten toren werd in 1958 gebouwd op het hoogste punt van Herentals, op de hoogste duin van De Paepekelders, waaraan hij ook zijn naam ontleent. Met zijn 40 meter boven de zeespiegel was deze plek ook het hoogste punt binnen de gemeentegrenzen.

WNT:
Etym. Ochtend en uchtend zijn sinds lang de gebruikelijke vormen in de schrijftaal. In de spreektaal echter wordt de t niet gehoord; men zegt altijd ochend. Die vorm is inderdaad ouder en echter. Uit goth. uhtvô ontstond de oorspronkelijke Nederl. vorm ochte, uchte, of ocht, ucht (verg. osaks. uhta, nnd. ucht). Ocht en ucht verliepen in de volkstaal tot ochend en uchend, door de inschuiving der n, evenals naakt tot nakend, tachtig tot tachentig overging, en boekweiten eerst boekete, vervolgens boekende (gort) werd. Maar nevens de volksuitspraak ochend en uchend bleef ochte, uchte, bestaan, ook wel ochten, uchten geschreven. Geen wonder, dat allengs de beide vormen dooreenliepen, en men de t van ochten, uchten ook in ochend en uchend overbracht, waarin zij eigenlijk niet behoorde, omdat zij reeds in de d was uitgedrukt. Zoo ontstond de schrijfwijze ochtend en uchtend, die later nog te meer geijkt werd door de gewaande etymologische verklaring, volgens welke men in ochtend het tegenw. deelw. meende te zien van een verzonnen ww. ochten, dat een intensief zou geweest zijn van mnl. oeken, vermeerderen, zoodat ochtend eigenlijk den tijd van den vermeerderenden of toenemenden dag zou aanduiden.
De oorspronkelijke beteekenis des woords wordt door de vergelijking der oudere verwante talen volkomen opgehelderd. Goth uh-tvô wijst op den stam uh, blijkbaar één met skr. usca en uscas, het morgenlicht (bopp, Gloss. 53; Vergl. Gramm. 1, 302; 3, 401 vlg.). Aan skr. usc beantwoordt aan den éénen kant, met behoud van den sisklank, die vóór een klinker in r overging, lat. uro, voorheen uso, part. ustus, en aurora, lith. auscra; misschien ook aurum (het glansrijke metaal?); aan de andere zijde, met den gewonen overgang van sc in eene keelletter, glans, en goth. uhtvô, ons ocht, dat tot usc staat gelijk goth. ahtau, ons acht, tot skr. asctau. Ochtend is derhalve aan aurora verwant; beide beteekenen den tijd van het aanbrekende licht.
— Wat de vormen ochtend en uchtend betreft, de eerste is de alledaagsche en in proza de gewone, de laatste ongemeener en thans alleen bij dichters in gebruik.