plankierkaarter

plankierkaarter

(de ~, ~s man. zelfstandig naamw.)

- een gelegenheidskaarter, niet zozeer geliefd op kaartingen
- een slechte kaartspeler

257

Ik denk dat de uitdrukking in heel Vlaanderen gekend is. Ik heb ooit eens gelezen dat het woord afkomstig is van plankier, een soort houten trottoir in modderige straten. Op dat plankier zaten dan allerlei lummels te kaarten en die beheersten het spel niet zo goed als de “echte” kaarters die in de cafés speelden. Weet iemand of dit klopt?

zie:

http://gtb.inl.nl/iWDB/search?actie=article&wdb=MNW&id=42958&lemmodern=plankier

http://gtb.inl.nl/iWDB/search?actie=article&wdb=WNT&id=M054257&lemmodern=plankier

Plankierkaarter

uit Taal en Tongval Jaargang 40 dbnl:

“Het woord plankijs is in het Kortrijks nog hoofdzakelijk bekend in de samenstelling plankijskaarter, een scheldwoord voor een slecht kaartspeler. Het woord herinnert aan of verwijst naar de mannen die (vroeger meer dan nu) op warme zomeravonden op de stoep kaart zaten te spelen. Met dit woord drukte de burgerman zijn hele verachting uit voor het bedenkelijke niveau van dergelijk kaartspel. Het Gents (Lievevrouw-Coopman 1951, II, 1098) en het Brugs hebben hiervoor het woord plankierkaarter, dat Lievevrouw-Coopman omschrijft als ‘Zinspeling op de kinders of kleine jongens, die op de plankieren tegen de gevels der huizen zitten te kaarten’.”