nen

nen

(grammatica)

In gans Vlaanderen (en daarbuiten) worden de bezitsvormen van de persoonlijke voornaamwoorden verbogen naargelang het geslacht van het zelfstandig naamwoord: mannelijk, vrouwelijk of onzijdig. De vrouwelijke vorm is steeds de standaardvorm waarop de mannelijke en onzijdige vormen zich baseren. De meervoudsvorm volgt steeds de standaardvorm. Bijvoorbeeld:
- mijne vent (‘ne(n)’ = mannelijke uitgang)
- mijn vrou (‘n’ = vrouwelijke uitgang = standaardvorm)
- mij kind (Ø = onzijdige uitgang: de eind-n, indien aanwezig in de standaardvorm, wordt verwijderd)
- mijn ouders (‘n’ = meervoudsuitgang = vrouwelijke uitgang)

In West- en Oost-Vlaanderen wordt de bezitsvorm van de tweede persoon enkelvoud (standaardvorm: ou/jou/u) bij mannelijke naamwoorden niet verbogen met het achtervoegsel ‘e(n)’, maar wel met ‘ne(n)’. Bijvoorbeeld:
- oune lepel (O-Vl) – ou(w)e lepel (Antw – merk op dat de ‘w’ slechts een weergave is van de aaneenrijging van twee opeenvolgende klinkers, ze behoort noch tot het grondwoord noch tot de buigingsuitgang)
- jounen otto (W-Vl) – ou(w)en otto (Vl-Br – idem)
- …

In West-Vlaanderen gaat dit, naarmate men verder naar het westen gaat, ook op voor o.m. de eerste persoon meervoud (standaardvorm: uus/ons):
- uusne lepel (W-Vl) – onze lepel (O-Vl)
- oensnen otto (W-Vl) – onzen otto (O-Vl)
- …

Of de tweede persoon meervoud (standaardvorm: ulder/julder). Bijvoorbeeld:
- junderne lepel (W-Vl) – uldere lepel (O-Vl)
- juldernen otto (W-Vl) – ulderen otto (W-Vl)
- …

Enz.

nen

(grammatica)

In gans Vlaanderen (en daarbuiten) worden de bezitsvormen van de persoonlijke voornaamwoorden verbogen naargelang het geslacht van het zelfstandig naamwoord: mannelijk, vrouwelijk of onzijdig. De vrouwelijke vorm is steeds de standaardvorm waarop de mannelijke en onzijdige vormen zich baseren. De meervoudsvorm volgt steeds de standaardvorm. Bijvoorbeeld:
- mijne vent (‘ne(n)’ = mannelijke uitgang)
- mijn vrou (‘n’ = vrouwelijke uitgang = standaardvorm)
- mij kind (Ø = onzijdige uitgang: de eind-n, indien aanwezig in de standaardvorm, wordt verwijderd)
- mijn ouders (‘n’ = meervoudsuitgang = vrouwelijke uitgang)

In West- en Oost-Vlaanderen wordt de bezitsvorm van de tweede persoon enkelvoud (standaardvorm: ou/jou/u) bij mannelijke naamwoorden niet verbogen met het achtervoegsel ‘e(n)’, maar wel met ‘ne(n)’. Bijvoorbeeld:
- oune lepel (O-Vl) – ou(w)e lepel (Antw – merk op dat de ‘w’ slechts een weergave is van de aaneenrijging van twee opeenvolgende klinkers)
- jounen otto (W-Vl) – ou(w)en otto (Vl-Br – idem)
- …

In West-Vlaanderen gaat dit, naarmate men verder naar het westen gaat, ook op voor o.m. de eerste persoon meervoud (standaardvorm: uus/ons):
- uusne lepel (W-Vl) – onze lepel (O-Vl)
- oensnen otto (W-Vl) – onzen otto (O-Vl)
- …

Of de tweede persoon meervoud (standaardvorm: ulder/julder). Bijvoorbeeld:
- junderne lepel (W-Vl) – uldere lepel (O-Vl)
- juldernen otto (W-Vl) – ulderen otto (W-Vl)
- …

Enz.

nen

(grammatica)

In gans Vlaanderen (en daarbuiten) worden de bezitsvormen van de persoonlijke voornaamwoorden verbogen naargelang het geslacht van het zelfstandig naamwoord: mannelijk, vrouwelijk of onzijdig. De vrouwelijke vorm is steeds de standaardvorm waarop de mannelijke en onzijdige vormen zich baseren. De meervoudsvorm volgt steeds de standaardvorm. Bijvoorbeeld:
- mijne lepel (‘ne(n)’ = mannelijke uitgang)
- mijn vork (‘n’ = vrouwelijke uitgang = standaardvorm)
- mij mes (Ø = onzijdige uitgang: de eind-n, indien aanwezig in de standaardvorm, wordt verwijderd)
- mijn talloren (‘n’ = meervoudsuitgang = vrouwelijke uitgang)

In West- en Oost-Vlaanderen wordt de bezitsvorm van de tweede persoon enkelvoud (standaardvorm: ou/jou/u) bij mannelijke naamwoorden niet verbogen met het achtervoegsel ‘e(n)’, maar wel met ‘ne(n)’. Bijvoorbeeld:
- oune lepel (O-Vl) – ou(w)e lepel (Antw – merk op dat de ‘w’ slechts een weergave is van de aaneenrijging van twee opeenvolgende klinkers)
- jounen otto (W-Vl) – ou(w)en otto (Vl-Br – idem)
- …

In West-Vlaanderen gaat dit, naarmate men verder naar het westen gaat, ook op voor o.m. de eerste persoon meervoud (standaardvorm: uus/ons):
- uusne lepel (W-Vl) – onze lepel (O-Vl)
- oensnen otto (W-Vl) – onzen otto (O-Vl)
- …

Of de tweede persoon meervoud (standaardvorm: ulder/julder). Bijvoorbeeld:
- junderne lepel (W-Vl) – uldere lepel (O-Vl)
- juldernen otto (W-Vl) – ulderen otto (W-Vl)
- …

Enz.

nen

(grammatica)

In gans Vlaanderen (en daarbuiten) worden de bezitsvormen van de persoonlijke voornaamwoorden verbogen naargelang het geslacht van het zelfstandig naamwoord: mannelijk, vrouwelijk of onzijdig. De vrouwelijke vorm is steeds de standaardvorm waarop de mannelijke en onzijdige vormen zich baseren. De meervoudsvorm volgt steeds de standaardvorm. Bijvoorbeeld:
- mijne lepel (‘ne(n)’ = mannelijke uitgang)
- mijn vork (‘n’ = vrouwelijke uitgang = standaardvorm)
- mij mes (Ø = onzijdige uitgang: de eind-n, indien aanwezig in de standaardvorm, wordt verwijderd)
- mijn talloren (‘n’ = meervoudsuitgang = vrouwelijke uitgang)

In West- en Oost-Vlaanderen wordt de bezitsvorm van de tweede persoon enkelvoud en meervoud (standaardvorm: ou/jou/u, ulder/julder) bij mannelijke naamwoorden niet verbogen met het achtervoegsel ‘e(n)’, maar wel met ‘ne(n)’. Bijvoorbeeld:
- oune lepel (O-Vl) – ou(w)e lepel (Antw – merk op dat de ‘w’ slechts een weergave is van de aaneenrijging van twee opeenvolgende klinkers)
- jounen otto (W-Vl) – ou(w)en otto (Vl-Br – idem)
- …

nen

(grammatica)

In gans Vlaanderen (en daarbuiten) worden de bezitsvormen van de persoonlijke voornaamwoorden verbogen naargelang het geslacht van het zelfstandig naamwoord: mannelijk, vrouwelijk of onzijdig. De vrouwelijke vorm is steeds de standaardvorm waarop de mannelijke en onzijdige vormen zich baseren. Bijvoorbeeld:
- mijne lepel (‘ne(n)’ = mannelijke uitgang)
- mijn vork (‘n’ = vrouwelijke uitgang = standaardvorm)
- mij mes (Ø = onzijdige uitgang: de eind-n, indien aanwezig in de standaardvorm, wordt verwijderd)
- mijn talloren (‘n’ = meervoudsuitgang = vrouwelijke uitgang)

In West- en Oost-Vlaanderen wordt de bezitsvorm van de tweede persoon enkelvoud en meervoud (standaardvorm: ou/jou/u, ulder/julder) bij mannelijke naamwoorden niet verbogen met het achtervoegsel ‘e(n)’, maar wel met ‘ne(n)’. Bijvoorbeeld:
- oune lepel (O-Vl) – ou(w)e lepel (Antw – merk op dat de ‘w’ slechts een weergave is van de aaneenrijging van twee opeenvolgende klinkers)
- jounen otto (W-Vl) – ou(w)en otto (Vl-Br – idem)
- …