ponder

ponder

(de ~ (m.), ~s)

Vormpjes om bijvoorbeeld zandtaartjes mee te maken aan het strand. Bijna altijd gebruikt als verkleinwoord en in het meervoud.

565

Pondekes zeiden wij in Antwerpen.

enig idee over de woordherkomst?

mss

PONDER (III) — PUNDER —, znw. m. Zie voor vorming en beteekenis bij PONDEL. In de 19 de eeuw (en ook thans?) nog bekend in N.Holl. (Taalg. 2, 120), in N.-Brab. (Onze Volkst. 1, 220), in Vl. Belg. (SCHUERM.) en, in den vorm punder, te Deventer (DRAAIJER 32 a) en in Gelderl. (Taalk. Mag. 1, 321). Zie ook ZWIERS, Bouwk. Wdb. 2, 497 b. || Ponder. Aequipondium, sacoma, KIL. — Eenen groiten holteren punder, ind een kleyn koperen punderken, in Gelre 31, 194 (aº. 1556). Weegschalen, ponders, ponderschalen (opsomming van landbouwwerktuigen), STARING, Huisb. 693.
Afl. Ponderen (zie ald. , 1ste artikel).

De draagmand waarin de vissers hun eten deden voor een zeereis noemde men een “poander”. Misschien kan er daaraan een link gekoppeld worden? Bij uitbreiding is een poander ook een mand deelvis (een portie om mee naar huis te nemen) na een zeereis.

een klein mandje? zou kunnen

Modern lemma: paander

znw. m., mv. -s. Daarnaast pander, pender. Evenzoo reeds in ’t Mnl. Van fr. panier, mlat. panarium, broodkorf.
1. Een ronde of ovale mand, die aan den arm of op het hoofd gedragen kan worden; inzonderheid voor het vervoer van eetwaren enz. naar of van de markt.

2. Oneigenlijk; in het Westvlaamsch. Het geschenk bij een kraambezoek aan buren of vriendinnen. Verg. de afl. paanderen.