böttelen

böttelen

(werkwoord)

struikelen

Ook al zeggen ze in Diest, waarvan ik afkomstig ben “strunkelen”, mijn schoonmoeder (uit Bekkevoort) zei böttelen (beuttelen).

Woordenboek der Nederlandsche Taal: buitelen
- voorheen ook beuitelen, beutelen en beitelen

364

bottele

In Haspengouw (daar is Diest toch een beetje de uitloper van, hé? ;-)) zegt men "aofgebotteld koëme’ (afgebotteld komen) voor ergens ongelegen arriveren:
- met de heel famiele kwamen zij gisteren juist voor avondskost afgebotteld! daar zat ik de helen avond met zes man op mijn lep (= op mijn lappen, ermee opgescheept)

Als ik “afbottelen” naast “böttelen” en (beuttelen) zie, allemaal met dubbele tt om de voorliggende klinker kort te houden (volgens standaard-spellingsnormen), moet ik onverwijld denken aan de doffe e [œ] of /.e/ zoals in het Antwerpse “(f)luisteren”: een woord met drie doffe e’s na elkaar en dan is de stap naar buitel-, buitelen niet ver.

De spelling met eu, ë, ö, u, ù, ui, en o (iets verder weg) zijn allemaal aan elkaar gewaagd in verschillende dialecten. Het zou veel duidelijkheid kunnen brengen, als het gebruik van elk gedefinieerd werd.

Juist! Probleem met die “eu” of “ö” is wel dat die minder bruikbaar zijn voor ontrondingsgebieden, streken waar die ronde klinkers (uu, u, eu, ö, betoonde e) niet voorkomen, althans vervangen door klinkers die meer vooraan of achteraan in de mond worden uitgesproken. In het Leuvense bv. zegt men “Leeve” of “Leive”, ook in bepaalde streken in Limburg spreekt men de u niet met geronde maar met getrokken lippen uit (minuut > meniet, mus > mès, put > pèt, zuster > zister); voor de betoonde e, korte eu of ö kan men daar bezwaarlijk “ö” gebruiken.