blein

blein

(de ~ (v.), ~en)

vnw: blaar

Van Dale: blein
< 1287 ‘blaar, puist’ ~ Oud­en­gels blegen, grond­be­te­ke­nis ‘zwellen’
1. blein­tje
met bloed be­lo­pen striem
a lan­ge blaar
b niet al­ge­meen blaar

zie ook verzamellemma geneeskunde

1000

bloedblein (Antw.)

vDale 76 geeft voor blein:
met bloed belopen striem, lange blaar

Moeten we blein (= blaar, met water of bloed gevuld) beschouwen als Standaard Nederlands?

Inderdaad, “blein” en “bloedblein” zijn ongemarkeerd opgenomen in de Grote Van Dale (uitg. ’99) met de betekenis “(bloed)blaar”. Maar dat “blein” niet zo algemeen is, moge blijken uit het woord “bleinenbijter” dat VD gewestelijk noemt, als synoniem voor het beter bekende “blarenblijter” = waterjuffer.
Ik zou ervoor pleiten het lemma te behouden, al was het maar om uit te zoeken of er een etymologisch verband is met “b(a)lein” = spaak.

blein, engels blain uit oudengels blegen, volges et Engels etymologisch woordenboek uit oudgermaans blajinon (lees blajjinôn-, da dan idd middelnederlands bleine zou moete geve)
balein uit et grieks of latijn neem ek aan

blein

blein (geen afbreking)

de; -en

(1287 ‘blaar, puist’) ~ Oud-Eng. blegen, grondbetekenis ‘zwellen’

eerste editie 1864

1
·

-tje
met bloed belopen striem
1
a
lange blaar
1
b
(gewestelijk) blaar

2
·
draaiziekte bij schapen
2
·
met de droge bleinen liggen
geen geld meer hebben