tan

tan

(bijw., voegw.)

dan; dan (NL: toen)

stamt uit een veel oudere stemloze variant, die o.a. in het IJslands ‘þá’ werd

uitspraakvarianten: ten (uitspraak met zware e), ton

ook in West-Vlaanderen

98

Ik heb zo een gevoel dat “En dan?” in de betekenis van “En wat dan nog?” ook eerder een Vlaamse uitdrukking is. Zoeken achter “en dan?” geeft vier keer meer resultaten uit Holland, maar in veruit de meeste resultaten wordt het gebruikt in de betekenis “Hoe moet het dan verder?”. De zoekresultaten uit België daarentegen bevatten relatief gezien toch een stuk meer je-m’en-fous-“En dan?”s. Ongetwijfeld heeft de Taalunie dit nog niet opgemerkt, of ze hadden al een idee voor hun volgend artikelke, dat de betekenis “En wat dan nog?” voor “En dan?” slecht is want in Frankrijk zegt men “Et alors?” dus is het een gallicisme.

Ik heb zo ook een gevoel dat “zo’n” in Vlaanderen veelal toch wordt uitgesproken in twee lettergrepen en de contractie dus niet echt bestaat.

nthn, wat zo’n betreft, moet ik u helaas (pindakaas) tegenspreken. Zo’n (in 1 lettergreep) is wel degelijk courante spreektaal in Vlaanderen.

Lap zeg, maar inderdaad, de dag nadien sprak ik het hoogstpersoonlijk ook in 1 lettergreep uit. Ik ga het nog eens laten sudderen om te zien of dat de uitspraak in 1 dan wel 2 lettergrepen ergens van afhangt, of dat het gewoon variaties zijn.

fansy, vanwaar eigenlijk die toevoeging dat het ook ‘toen’ kan betekenen? Ik heb het volgens mij nog nooit op die manier gebruikt gehoord gehad. In die tweede voorbeeldzin kan ik mij wel inbeelden dat een Nederlander daar ‘toen’ ipv ‘dan’ zou zeggen, maar voor mij klinkt dat echt zeer raar.

Ha, blijkbaar bestaat er daar al een lemma voor en zegt de Vlaming inderdaad ‘dan’ waar de Nederlander het over ‘toen’ heeft.