poepke

poepke

(znw. het ~, ~s)

rode snoep met kersensmaak, die verdacht veel op een poepke gelijkt

zie ook poepegatje, poepegatteke

52

Eigenlijk zouden alle lemma’s voor verkleinwoorden beter met een -n op het einde geschreven worden, want ze wordt dan wel niet altijd uitgesproken (1), toch maakt ze eigenlijk wezenlijk deel uit van het woord. Ge zegt immers bv. “Da poepken is lekker” en niet “Da poepkis lekker” of “Da poepke ’is lekker” (waarbij de ’ een glottisslag voorstelt, zoals de Hollanders en de VRT spreken).

De meervoudsvorm van verkleinwoorden is dan wel weer zonder tussenliggende n, want ze wordt onder geen beding ooit uitgesproken. M.a.w. ‘poepken’ als enkelvoud, maar ‘poepkes’ als meervoud.

Duizenden lemma’s beginnen aanpassen is nu misschien ook geen doen, ik geef het gewoon mee.

(1) De regels daarvoor verschillen een klein beetje tussen Oost-Vlaanderen en de rest van het taalgebied: overal spreekt ge ze uit als het verkleinwoord gevolgd wordt door een klinker en valt ze voor de rest weg, in O-Vl spreekt ge ze doorgaans ook uit als het volgend woord begint met b, d of t, en eigenlijk altijd als er geen ander woord niet meer op volgt.