week

week

(bn.)

zwak van gestel, ziekelijk
plat

zie commentaren

242

Probleem met wijzigen van “wiëk” in “week” is dat het trefwoord nu samenvalt met betekenis 2 en 3 van “week” (adj.) in de meest recente VDale:
2 “zonder weerstandsvermogen, zwak: een week gestel, een weke levenswijze (= die niet bepaald karaktervormend is”,
3 (figuurlijk) "toegankelijk voor aandoeningen van medelijden of tederheid, of wel daardoor beroerd: mijn hart werd week, toen ik ’t hoorde; hij is week van hart (= teergevoelig, niet moedig, laf),
3a “licht aangedaan”.
AN dus, in weerwil van de afwijkende uitspraak.
In mijn dialect zegt men “lèève” (leven), “(goej) wèèk” (goede week), “zwèèr” (zweer) … ik vermoed dat het niet de bedoeling is dat we die lokale uitspraak in al deze gevallen lemmatiseren?

Was ook het geval toen ik naar “webbe” ging kijken.
- Antw. /w.e b.e/ met twee doffe e’s
en – Kuststreek /wè b.e/ de draden van de spin.
dit mede omdat het AN geen onderscheiden symbool kent voor
- e als doffe e en – korte e als /è/ in bed, net.

Het probleem is dat de Nederlandse spelling niet minder dan vier verschillende e-klanken met één en dezelfste letter weergeeft, de laatste twee omdat ze in Nederland al honderden jaren niet meer bestaan en daarom dus ook geen bestaansrecht meer hadden (ah ja), de andere omdat ze, euh, ja, waarom eigenlijk? Verbazingwekkend dat er in deze streken eigenlijk nooit een beweging op gang is gekomen om de taal van het Latijns schrift te ontdoen. Een schrift ontworpen voor een enkele meer dan tweeduizend jaar oude dode taal van een andere taalfamilie met een compleet andere klankinventaris is nu niet bepaald ideaal. Zelfs de Romaanse talen hebben ondertussen allerlei andere letters in het leven moeten roepen. Maar bon, die historische vergissing rechtzetten is onbegonnen werk – stelt u eens voor dat iedereen ineens zou moeten Georgische krullekes leren neerkriebelen. Nu, die e’s:
- de doffe e (nen)
- de scherpe e (bed)
- de zachtlange e (week = 7 dagen, Engels ‘week’)
- de scherplange e (week = zwak, Engels ‘weak’)

Ge kunt per definitie geen correct Vlaams (dan wel Limburgs, …) schrijven met de beperkingen van de Nederlandse spelling (en het Latijns schrift, als ge geen vierendertig diakritische tekens wilt gebruiken): we hebben simpelweg meer klanken, die dan nog betekenisonderscheidend kunnen zijn ook. Omdat er echter geen Vlaamse spelling is (of toch geen algemeen aanvaarde), is het voor een woordenboek wel beter om ondanks haar beperkingen bij de aanvaarde Nederlandse standaardspelling te blijven.