BE

BE

(label)

label die de nieuwe Van Dale online sinds oktober 2015 gebruikt om taalgebruik als Belgisch-Nederlands te categoriseren. Om de typisch Nederlandse woorden te labelen gebruikt Van Dale de label NL.

Definitie van Van Dale: Belgisch-Nederlands
Het Ne­der­lands heeft zo­als veel an­de­re ta­len geo­gra­fi­sche va­ri­an­ten. On­der Bel­gisch-Ne­der­lands ver­staan we het Ne­der­lands zo­als dat ge­spro­ken wordt in Bel­gië, door moe­der­taal­spre­kers maar ook door an­ders­ta­li­gen die er Ne­der­lands ge­leerd heb­ben.
Re­gi­o­na­le va­ri­a­tie doet zich voor op na­ge­noeg al­le ge­bie­den van een taal: de uit­spraak, de woor­den­schat, de spraak­kunst. Ty­pisch Bel­gisch-Ne­der­lands is bij­voor­beeld de uit­spraak /teeraapeut/ voor the­ra­peut en de klem­toon op de eer­ste let­ter­greep in het woord bi­ki­ni. Bij de mees­te spre­kers uit Ne­der­land klin­ken de­ze woor­den als /teeraapuit/ en /bie-KIE-nie/.
In Bel­gië heb­ben ze het over een bank­kaart en een kre­diet­kaart, in Ne­der­land over een pin­pas en een cre­dit­card. Voor een Belg is het vlieg­tuig niet kun­nen lan­den, voor een Ne­der­lan­der heeft het niet kun­nen lan­den.
Ty­pisch Belgisch-Nederlandse va­ri­an­ten wor­den in dit woor­den­boek als zo­da­nig ge­mar­keerd. Uit die mar­ke­ring mag niet wor­den af­ge­leid dat ze nooit in een an­der deel van het Ne­der­land­se taal­ge­bied voor­ko­men. Re­gi­o­na­le va­ri­an­ten kun­nen door per­soon­lij­ke con­tac­ten of via de me­dia ook in de rest van het taal­ge­bied in­gang vin­den en gaan­de­weg een al­ge­meen ka­rak­ter krij­gen.
Belgisch-Nederlandse va­ri­an­ten zijn niet fout. Woor­den en uit­druk­kin­gen die in dit woor­den­boek zon­der eni­ge ver­de­re mar­ke­ring op­ge­no­men zijn, be­ho­ren tot de standaardtaal in België en wor­den in het pu­blie­ke do­mein al­ge­meen ge­bruikt. An­de­re be­ho­ren tot de spreek­taal of wor­den niet al­ge­meen ge­bruikt.
Wie re­gi­o­na­le va­ri­an­ten ge­bruikt, moet zich er wel be­wust van zijn dat men­sen uit een an­de­re re­gio die va­ri­an­ten mis­schien niet be­grij­pen.

377