Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.
Wees welgekomen | Willekeurig | Top woorden | Recent
Dit is slechts 1 definitie voor "dierf." Bekijk alle definities.
durfde
Van Dale 2013 online: Belgisch-Nederlands, spreektaal
Hij dierf nie meer rijden omdat ’em schrik had voor te vallen.
Yves Desmet in De Morgen: ‘In ieder geval ontsnapte hij voor het eerst aan de houterigheid en aan de faalangst die hem bij zovele publieke optredens al eens dierf te bevangen.’
ericvanrompuy.be: ‘Als politieke uitspraak kan dit tellen voor een a-politieke ondernemer maar hij dierf dit niet herhalen op RTBF.’
“Hij ging ingenieur worden, ik kon in de Duitse stad Essen naar de toneelschool, maar ik dierf niet.” (demorgen.be)
Het straffe is dat ge soms al eens een dubbele verleden tijd hoort: Hij dierfde dat niet te doen.
Tof!!
Ik vroeg mijn vriendin om nen alternatieve vorm van “durfde” te zeggen, en zij sprak het als “dyrf” uit (met een korte “ie”), “dierf” deed te veel aan “daerven” denken.
Daarna vroeg ik hoe ze dan de verleden tijd van “bederven” zou uitspreken, en toen wist ze niet meer of ze “bedierf” lang of zou uitspreken.
Dus wat klinkerlengtesbijstand aub!
Ik zou niet rap de verleden tijd van bederven gebruiken, tenzij het volt.deelw.: Dat vlees is bedaarfd. Als ik hem toch zou gebruiken eerder: Dat vlees bedaarfde terwijl het in de zon stond. Bedierf: bedieref, bediereven
spreektaal zegt VD. Er zijn nochtans voorbeelden uit de schrijftaal.
bederven
MNW:
st. ww. bedr. en onz. (bederven, bedarf (bedaerf bedorf, bederf), bedorven.
In de beteekenis van te gronde richten is niet minder gewoon het zwakke ww. bederven, bederfde, bederft (bedeerft).
WNT
onz. en bedr. st. ww.; bedierf, vroeger ook bedorf, heeft (is) bedorven.
durven
durfde, gedurfd
dierf (lange ie), gedierft (korte ie)
dorste, gedorst
raar, gedierft (of gedierf*d*, volgens de dt-regels :P )heb ik nog nooit gezien, gelezen, of gehoord.
De vlaamse dialectendatabase geeft het alleen voor Aalst en Dendermonde, de rest (honderden andere plaatsen) heeft ‘gedurven’, ‘gedurfd’ of ‘gedorst’ (in hun lokale varianten uiteraard).
Voor Antw. was het bv oorspronkelijk:
durven (eig: daerven = “derven”), dierf, gedurven (eig: gedörve = “gedorven”)
100 jaar geleden toch (volgens het boek van Smout)
Volledig parallel aan het werkwoord sterven, bederven, enz dus.
Tegenwoordig zal het VD wel zijn aangepast, voor mij klinkt natuurlijker & modernern:
durven (eig: daerven = “derven”), dierf, gedurfd (eig: gedaerfd = “gederfd”)
“Hij ging ingenieur worden, ik kon in de Duitse stad Essen naar de toneelschool, maar ik dierf niet.” Dat is een citaat van Janine Bischops in De Morgen. Ze zetten daarbij die dierf in het cursief. Is dat nu echt nodig?
Ingelogde gebruikers kunnen reacties aan deze definitie toevoegen.
Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.
Nieuwe versie!
Er is een nieuwe versie van het Vlaams Woordenboek online. Mocht je problemen ondervinden, gelieve deze te melden op onze
GitHub.
