stoefen

stoefen

(ww. stoefte, gestoeft)

pronken, prijzen, roemen, opscheppen, hoog opgeven over

zie ook bestoefen, stoefer, stoeferij, stoef; stoeferdestoef

West-Vlaanderen: boffen

Woordenboek der Nederlandsche Taal: stoefen, stoeffen: ww. Een zuidelijke vorm naast stoffen: Stoffen, pochen, roemen.
- “Drij beroemde doktoors zaten in een voorname herberg te stoefen over hun kunst” Coeckelbergs (1903)

449

Volgens WNT met dubbele f?

lange of korte oe

Stoeffen, poeppen, enz. kunnen in de huidige spraakkunst niet onderscheiden worden van stoefen en poepen. Dat is een anomalie in het Nederlands.
Voor een buitenstaander is het onmogelijk de korte of lange uitspraak van de oe te onderscheiden. Nochtans bestaat die, maar wordt tot heden genegeerd.

dubbele f ?

Niet toegestaan door zogenaamde taal(overheids)deskundigen én het onzintaalgenootschap.
Je merkt het ook aan de zeer beperkte weerwoorden. Niemand durft het blijkbaar aan om ter zake een gestaafde mening of theorie te geven.
Toch bedankt!

Er is iets te zeggen voor uw standpunt, Taalgardenier. Sommige korte oe’s hebben in SN een korte o en daar laten ze dan wel een verdubbeling van de f toe: sloefen —> sloffen. Sloeffen zou dan niet onlogisch zijn.

De Nederlandse spelling wordt helaas geplaagd door het feit dat ze verschillende tegenstrijdige spellingsprincipes tracht te combineren: ze probeert zowel korte klinkers weer te geven door de medeklinkers erachter te verdubbelen (zoals in het Duits, Noors, …), maar alleen maar als het een meervoudsvorm betreft, en tegelijk probeert ze lange klinkers weer te geven door die klinkers te verdubbelen (zoals in het Fins), maar alleen maar als er effectief medeklinkers op volgen, anders mogen ze niet verdubbeld worden, maar voor eenlettergrepige infinitieven geldt er nog een andere regel, en voor meervoudsvormen van een woord dat met dubbele klinkers wordt geschreven in het enkelvoud moet de verdubbelde klinker dan weer weggehaald worden. Bovendien gebruikt ze dan nog eens een combinatie van verschillende klinkers om bepaalde éénklanken weer te geven (zoals in, en wel degelijk gepikt van, het Frans: eu, oe, …), in plaats van daarvoor accenten te gebruiken (ö, ů, …), maar ze gebruikt ook letters met accenten die identiek dezelfde klank weergeven als dubbel of enkel geschreven klinkers zonder waarde (é, è, à, …), en daarnaast gebruikt ze ook accenten om klemtonen weer te geven.
En dat allemaal terwijl medeklinkers in de spraak niet verlengd/verdubbeld worden (in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Fins of het Pools)!

Het had zo eenvoudig kunnen zijn:

1 kat, 2 katten → 1 katt, 2 katten
1 maat, 2 maten → 1 mat, 2 maten

Of:

1 kat, 2 katten → 1 kat, 2 katen
1 maat, 2 maten → 1 maat, 2 maaten

Etymologie

‘Stoefen’ is een nevenvorm van ‘stoffen’, dat hetzelfde betekent. De oorsprong zou kunnen liggen in het woord ‘stof’, met de betekenis ‘iets wat rondstuift’ of ‘stoffen’ in de betekenis ‘stof wegnemen’. Bron: Ensie