Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.
Wees welgekomen | Willekeurig | Top woorden | Recent
Dit is slechts 1 definitie voor "herhaling prefix werkwoord." Bekijk alle definities.
Het herhalen van de prefix van een scheidbaar werkwoord:
afkomen, af iets ~ waarbij af voor van staat.
uitkomen, uit iets ~
van vandaan komen
…
Dat noemt met een verschrikkelijk (geïmporteerd?) woord: dubbelop. Voor taalverbeteraars is het zogezegd een taalfout.
Komt af die stoel af.
Kom af dat dak af! Ik zeg het niet meer, hé! (vrij naar Peter Koelewijn)
Komt uit die put uit!
Als ge onder dat afdak onderuit komt, kunt ge ginder de wolken zien.
Waar komt gij van vandaan?
Voor de taalverbeteraars een letterlijk voorbeeld van dubbelop: Wanneer zijt ge op dat idee opgekomen?
In SN doen ze ook gelijkaardige dingen:
Over iets overeenkomen.
voorbeeld in VD2013 online: hij is van Leiden vandaan
Kortom, bubbeldepop is geen argument voor een taalfout.
Daarstraks nog gehoord in het programma ‘de keuken van Sofie’. Sodie zei: “we gaan die geconfijte appelsienstuksjes aan het deeg aanbrengen.”
Typ een woord in, in het invoervakje.
Het ene is een voorzetsel, het andere is een prefix van een werkwoord. Ge kunt ook zeggen: „Typ een woord in het vakje in.”
In het Nederlands hebben de meeste mensen enorme problemen, te doorgronden wat een deel van het werkwoord is en wat bij een voornaamwoordelijk bijwoord behoort. Ik schrijf bijvoorbeeld: „…dat ik ervan uitga.” Dat lijkt mij logisch, want het is ‘uitgaan van iets’. Sommigen schrijven echter: ‘ervanuitga’, anderen ‘er vanuitga’, nog anderen ‘ervanuit ga’, en nog anderen ‘er vanuitga’.
Dat vermeende herhalen van een voorzetsel is eigenlijk niet zo bizar, want het is eigen aan het Nederlands dat vele werkwoorden een prefix hebben, hetwelk op zichzelf eigenlijk al morfologisch gezien een voorzetsel is. Alleen functioneert het in syntactisch opzicht niet als een voorzetsel, maar als een deel van het scheidbare werkwoord, en derhalve is het een voornaamwoordelijk bijwoord.
In het Duits is dat allemaal heel gewoon. „Wir werden die Orangenstückchen an den Teig anbringen.” „Tippen Sie ein Wort in das Eingabefeld ein.” „Über etwas übereinstimmen.”
Het ene is een deel van het werkwoord, het andere is een voorzetsel van de bijwoordelijke bepaling.
Bedankt voor de toelichting, Rodomon – ik heb altijd de neiging om hier te vragen: mag ik gewoon Mon zeggen?
Ik begrijp eruit dat de titel en de uitleg van het artikeltje niet kloppen.
Hetgeen er gebeurt is dat die prefix van het werkwoord herhaald wordt (onder de vorm van een voornaamwoordelijk bijwoord)? Feit blijft (denk ik) dat deze herhaling als dubbelop beschouwd wordt.
Ik ga het proberen het eraan aan te passen. Mocht het niet kloppen, reageer maar…
’t Is een kwestie van aanvoelen, hee? „Met iemand meegaan” zal voor iedereen aanvaardbaar zijn; ’t is nochtans ook twee keer hetzelfde, alleen de ene keer ‘met’ en de andere keer ‘mee’. Pas wanneer de vormen identiek hetzelfde zijn, treedt er somwijlen een gevoel van dubbelheid op. Sommige werkwoorden hebben een vast voorzetsel, en als dat hetzelfde is als het voorvoegsel van het werkwoord, kan dat dubbel aanvoelen.
Aldat heb ik als dubbelzegging en dus foute grammatica ooit afgeleerd.
Ingelogde gebruikers kunnen reacties aan deze definitie toevoegen.
Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.
Nieuwe versie!
Er is een nieuwe versie van het Vlaams Woordenboek online. Mocht je problemen ondervinden, gelieve deze te melden op onze
GitHub.