gelieve

gelieve

(aanvoegende wijs van het ww. gelieven)

is verouderd in AN, maar nog steeds bijzonder populair in onze Vlaamse administratieve taal

< Frans: veuillez

393

mensen die geen frans kennen gebruiken het toch ook? :p

verouderd kunde ’t alleszins ni noemen in Belgisch AN

’t is een van de constructies waarvan beweerd wordt dat ze verouderd zou zijn terwijl ze dat in feite ni is, gewoon omdat iemand ze willekeurig ni fraai vindt of omdat ze in den anderen helft van ’t taalgebied uit de mode is

Ik heb ‘imperatief’ in aanvoegende wijs gewijzigd, vermits de imperatief ‘gelief(t)’ ware. Volgens mij is ‘gelieve’ de derde persoon enkelvoud van ‘gelieven’, waarbij ‘het’ geëlideerd wordt. In de constructie ‘u gelieve’ is ‘u’ dus meewerkend voorwerp. Het valt zodoende te interpreteren als ‘het gelieve aan u’, id est: ‘moge het u lief zijn’.

Da’s waar Grytolle. Als ge “gelieve” niet meer zou mogen zeggen of schrijven, wat moet je dan wel gebruiken?

Alstublief.

Is het woord gelieve correct in de formulering Gelieve de antwoordkaart voor 30 juni 2002 terug te sturen?
Ja, maar u kunt het woord gelieve beter niet meer gebruiken. In modern Nederlands schrijven we Wilt u de antwoordkaart voor 30 juni 2002 terugsturen? of nog korter Stuur de antwoordkaart voor 30 juni 2002 terug.
Gelieve is een werkwoordsvorm van de aanvoegende wijs, die vergelijkbaar is met de subjonctief in het Frans en de conjunctief in het Duits. In het moderne Nederlands komen de vormen van de aanvoegende wijs alleen nog voor in religieus taalgebruik en in een aantal vaste combinaties. Bijvoorbeeld: Uw wil geschiede, God zij dank, leve de koning, het koste wat het kost, als het ware, het ga je goed.
In andere contexten is het gebruik van de aanvoegende wijs erg formeel of ouderwets. Gebruik vormen als gelieve of verzoeke dus niet als u uw lezer op een moderne manier tot actie wilt aansporen. (taaltelefoon, 24 juni 2002)

Gelieve bij deze te noteren dat ik dat aan mijn botten veeg.