waar dat we wij

waar dat we wij

(uitdr.)

terwijl wij, waar dat wij…

merkwaardige constructie met herhaling van het pers.vnw.

vervoeging:

waar dat ik ik (waardaddekik, waardaddekekik)
waar dat ge gij (waardaddegegij)
waar dat em hij (waardaddemhij)
waar dat we wij (waardaddewewij)
waar dat ge golle (waardaddegegolle)
waar dat ze zun (waardaddezezun)

Is volgens mij ruimer dan Antw., maar elders waarschijnlijk met uitspraakvarianten.

Suggesties en opmerkingen i.v.m. met deze grammatica en/of varianten zijn welkom.

309

@Gronjaar:
Heel het (oorspronkelijk) plat-Hollands heeft soms “me” ipv. van “we”, en is niet per se Vlaams.
Zelfs in het Scandinavisch hebben een kwart van de Noorse dialecten het woord “vi” (wij), door samensmelting met de uitgang van het werkwoord (oudnoors komum vid; komen wij; verandert dan in ‘komum mid’) tot “me” of “mi” vervormd.
Ook in het Nederlands komt die “me” van ‘komen-we’ > ‘kome-me’

@Sjors Grosjean:
Zegt gij echt “waardaddewewij”? Da lijkt mij toch erges 1tje teveul;) ik zou denken da het “waarda-me wij” ofzo zou zijn, zonder die extra -de der nog tussen dus; geldt ook voor een aantal andere gevallen.
Waardaddegolle lijkt mij ook plausibeler als waardaddegegolle? Bijvoorbeeld.

waardaddewewij zeker en vast, gisteren nog op tv gehoord (ik dacht de Laatste Show)
waardammewij, waardanwewij, waardaddewij, waardawwewij, waardawwij, … zijn zeker varianten

diejen invloed is een populaire mythe, LG :p

in ’t Vlaanders zal het verbogen worden zoals “gaan”

gaan ekik/ga kik / dan kik / da kik
gaj gij/gade gij/ daj gij / dadde gij
etc

dus ook: waar da(n) me (wulder) (verplichte verdubbeling dus of ge de n spelt hangt af van of ze gebleven is in “waar da(n) ze (zij)”)

uhm zulder, ni zij

Ik sta mee achter het standpunt van Diederik. Antwerps is het in ‘geen’ geval ‘niet’ (met dubbele ontkenning). Mensen met een voddeke aan hun tong klappen ook en daar is niks verkeerd mee, ook op tv (in de laatste show), en struikelen over woorden eveneens, maar laat ons niet elk specifiek gehoord geval verheffen tot een bewijs van dubbel gebruik van een voornaamwoord. Dadde ge gij zou dan driedubbel gebruik zijn. Te gek om los te lopen zou ik zo denken.

Ik heb het opgeschreven naar aanleiding van het gehoord te hebben op TV, maar ik gebruik het zelf ook wanneer het uitkomt. En mijn moeder ook. En wij hebben geen voddeke aan onze tong en zijn geen doddelaars.
’t Is niet omdaddege gij het in geen geval nooit niet (3x negatief, wie doet beter?) zoudt zeggen dat het in heel de provincie niet gezegd zou worden.

GiGi:
ik beweerde iig niet (of was niet de bedoeling) dat omda kik het ni kende da het fout was.
Verexcuseer als het zo overkwam.

Maar zelf heb ik in omgeving Antw. alleen nog maar 2 voudige (ipv 3voudige) verdubbelingen bij persoonlijke voornaamwoorden gehoord, erachter toch, in combinatie met die vóór het werkwoord wordt het dan wel 3 natuurlijk (gij zijde gij, ik zijn ek ik, bijvoorbeeld).

Dus uit omgeving Antwerpen was het mij persoonlijk niet bekend das all.

Didier

Mijn antwoord was vooral aan de Witte gericht die het eerder aan een spraakgebrek toeschreef. Maar als de Witte morgen zondagmiddag eens naar de Witte van Sichem en Wij, Heren van Zichem luistert, dan maakt em kans om het misschien te horen.

Is ‘waar’ voor ± ‘terwijl’ geen SN? Ik gebruik het alleszins ook, en op een SN-hertaling van de eerste voorbeeldzin:
“Zij doen alles zus, waar wij alles zo moeten doen.”
Kan ik eigenlijk niks op aanmerken.

Dat en subjectsverdubbeling zijn natuurlijk wel typisch Vlaams.