bancontact

bancontact

(de ~ (m.)/het ~, ~en)

Belgisch systeem voor elektronische betalingen, ook gebruikt om plastiek bankkaart, geldautomaat aan te geven, ook bancontacten als werkwoord in de betekenis van elektronisch betalen of geld afhalen
ook als verkorting van bancontactautomaat, bancontactapparaat, bancontactterminal

vnw: bancontact®: geldautomaat

Logo

797

teruggeschroefd bankcontact -> bancontact

Het woord werd gewijzigd van “bancontact” naar “bankcontact” maar ik heb deze wijziging teruggeschroefd naar “bancontact” zonder “k”. Dit omdat het zo op de kaart, de automaten, … staat geschreven.

de ~ (o.),

Hier staat een anomalie.

de kan nooit onzijdig zijn. Enkel het-woorden zijn (o.)

Ofwel is bancontact onzijdig (mijn taalgevoel) en dan is het lidwoord het, ofwel is het niet onzijdig met het lidwoord ‘de’. Is het dan m. of v. ? ‘De’ contact is niet correct. De dienst bancontact misschien wel. Bij mij wringt het danig. Vraag aan het publiek dus.

“contact” is idd onzijdig, maar ik zeg wel consequent “den bancontact” en “daar is nen bancontact”, overduidelijk mannelijk voor mij dus.
Misschien omdat het niet meer als een samenstelling met ‘contact’ voelt?

is het op zn engels uitgesproken? engels uitspraak => mannelijk :\

Englse uitspraak? Nee, de uitspraak is nog altijd met de tussen-k: bank-contact (ban-contact; bangcontact, … trekt er niet op)
Ik volg DD wat het geslacht betreft.

NL: pinnen, pinautomaat

bancontact/bankcontact

In geen enkel woordenboek (!?)vond ik het woord vermeld.
Wordt het geen tijd dat de ‘taalunie’ hier duidelijkheidverschaft?
Vlg mij schrijven we dit best zoals het op de gebruikerskaard vermeld staat, dus ‘bancontact’. Dan zou de uitspraak moeten klinken als in ‘bancair’, en het franse ‘banlieue’, maar we schrijven (en zeggen)wel ‘bankkaart’, zelfs ‘bankcontact in de letterlijke betekenis van ’het contact nemen met de bank’ vb ‘bij mijn laatste bankcontact, heb ik mijn bancontact(kaart) vernieuwd’

sorry, maar er sloop een schrijffout bij vorige reactie : 'kaart' natuurlijk met 't' ipv 'd'

Ze zijn weer bezig, ze, bij De Standaard.

DS 13/08/19, “Betalen uit de losse pols”:

“Cash betalen bij de bakker is passé, maar misschien geldt dat binnenkort ook voor pinnen met de betaalkaart.”

“Bij een klassieke elektronische betaling in de winkel moet u uw bank- of kredietkaart in de betaalterminal steken en uw pincode invoeren. Pinnen, dus.”

Nouw jaa sjech, jeejtjemieneej. Als ze de neerbuigende toon van die stelling (“ge voert uw pincode in, dus noemt het ‘pinnen’” (en al de rest is fout)) niet zelf inzien, weet ik het ook niet meer.

Dan op het eind nog:

“Daarna is het simpel: u houdt uw smartwatch even tegen de terminal en betaald is Kees.”

Zijn die nu serieus of wat? Zou der één Hollandse gazet zijn die zou schrijven:

“Cash betalen bij de bakker is passé composé, maar misschien geldt dat binnenkort ook voor betalen met bancontact/uw bankkaart.”

Ik betwijfel het ten zeerste.

Ik gebruik pinnen heel dikwijls in combinatie met betaalkaart, maar dan wel enkel in deze zin: Als ge met bancontact wilt betalen moet ge met uw betaalkaart voor te pinnen komen. ;)