Reacties van Marcus

Ik weet niet. Iemand die denkt dat hij het is, is niet echt trots op zijn (vermeende) prestaties. Het is meer een karaktertrek: iemand die zichzelf fantastisch vindt.

tegen zijn hart spreken · tegen zijn overtuiging in
(http://www.gentvertaalt.be/taaldatabank/links/taalvandaal-cached.html)
Bij het intikken van “tegen mijn hart spreken” kom ik vooral uit bij oude teksten van google.be.books.
Zelf heb ik de uitdrukking nog nooit gehoord.
Waarschijnlijk is het verouderd literair Nederlands.

Klopt, ook in mijn streek (buurt van Herentals), maar dat is echt al heel oud. In Vorselaar is er naast de “Kerkepad” ook de “Guldepad” en dat werd uitgesproken “de gullepad”, vijftig jaar geleden dus. “Wilde beesten” waren “wulle biëste”… maar zo spreekt men nu niet meer, denk ik.

Ik bezocht onlangs het openluchtmuseum van Bokrijk en daar stond een wanmolen in een van die huisjes. Toen ik dat ding zag viel me onmiddellijk het woord “winder” te binnen. Op de boerderij van mijn grootvader in de Antwerpse Kempen werd dat toestel nog gebruikt in de vroege jaren vijftig.

Om de persoon aan te duiden die een handeling stelt gebruikt men in het Nederlands dikwijls een achtervoegsel -er, -ster, dat aan de stam van het werkwoord wordt toegevoegd zoals werker, werkster enz. In de Antwerpen Kempen, en ik neem aan ook in het Antwerpse, duidt men vrouwelijke personen die een actie uitvoeren aan met enkel de stam van het werkwoord. Bijvoorbeeld smos, rammel, loop, zuip… De meeste van deze woorden zijn ongunstig in die zin dat ze een kritiek inhouden op het gedrag van de persoon. Mogelijk is dit grammaticaal gebruik in onbruik geraakt door de invloed van het AN in media en onderwijs.