Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.
Inderdaad levert onbetoonde ie in onze streek steevast -e op – als er een uitzondering in me opkomt, zijt ge de eerste om het te vernemen ;)
statie = staose
speculatie = spikelaose
occasie = okkaozje
schalie = sjolzje
Italië = Itolzje
medalie = medolzje
politie = (de) plisse
evolutie = evoluûse
januaare, februaare …
vgl. draperie, sél(d)erie, hêrmenie … (telkens gerekte -ie)
Zal overal wel een beetje het geval zijn, veronderstel ik.
Waar is de tijd dat we de “klapsen” en de “dobbelflippen” onder de boom aten, om van de “grijskes” nog te zwijgen (die laatste zijn appelen, voor het jonger grut). Wie kent nog de “oosmoense”, de “sjoëpssnoête”, de “honskloête”, de “kiëlemênkes”, “reine claude”, “sterappele”, “korpendukes” …
Maar nu ben ik appelen met pruimen aan het vergelijken.
zure pruimen
Groen associeer je met “onrijp” en wie onrijp fruit eet, trekt een “zuur gezicht”.
Dat men in het Frans “jaune” zegt, heeft dan misschien weer met huidskleur te maken: geel en groen liggen naast elkaar in het kleurenspectrum en een gezicht met die kleur(en) geeft niet meteen een frisse indruk.
Het is maar een veronderstelling …
Mijn vader zei altijd “alle vijf voet” of (als hij zich sjangeneerde) “alle hondsgezeek”. En hij had sjans gene computer …
Klopt inderdaad voor de (vnl. figuurlijke) betekenis, maar niet wat het meervoud en de uitspraak (‘actiën’) betreft – lijkt me.
Nieuwe versie!
Er is een nieuwe versie van het Vlaams Woordenboek online. Mocht je problemen ondervinden, gelieve deze te melden op onze
GitHub.