Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.
Ik kan mij wel voorstellen dat ‘embetant’ door sommige mensen ook met een o-achtige klank uitgesproken wordt. Sommigte taalflikken vinden trouwens dat ge ‘embetant’ moet schrijven, omdat dat de Franse spelling is (ze vergeten dan wel de tot dakske omgevormde s, ^), ondanks dat zowel de uitspraak als de betekenis anders is.
Is die ‘ter’ in de SN-versie, als we nog ne keer taalgendarm mogen spelen, grammaticaal gezien niet gewoon fout? ‘Ter been’ zou in se betekenen dat dat been vrouwelijk is. Of zouden ze ooit ‘been’ als collectief meervoud gebruikt hebben? Dan zou het wel de vrouwelijke vorm kunnen gebruiken.
Een klein maar fijn verschil.
Waar wordt dit nog gebruikt? ‘Weer’ (klinkt als ‘wèèr’) is een duizenden jaren oud woord, ik dacht dat het alleen nog (onherkenbaar) in ‘weerwolf’ en ‘wereld’ bestond.
Het lijkt erop, zeker, maar het lijkt mij weinig waarschijnlijk. Duizendtweehonderd jaar geleden was de derde persoon enkelvoud van ‘sin’ en later ‘sijn’ in onze streken al ‘is’. ‘Ist’ kwam enkel voor in of in de buurt van het huidige Duitsland, en het zou niet logisch zijn dat die vorm dan plots toch doortrekt tot aan de kust, om dan in het midden niet gebruikt te worden.
Bovendien worden alle andere persoonlijke voornaamwoorden in exact dezelfde context onderworpen aan reduplicatie (ik → ‘kik, gij → gegij/jegij, enz.), dus zou het niet logisch zijn dat dat bij ’hij’ niet gebeurt.
Sorry, foutje, de bdht-klinkerregel is hier niet van toepassing, wel de h-klinkerregel:
… die gevolgd worden door een medeklinker die geen h is …
Nieuwe versie!
Er is een nieuwe versie van het Vlaams Woordenboek online. Mocht je problemen ondervinden, gelieve deze te melden op onze
GitHub.