Reacties van petrik

hapsjaar

Zou kunnen teruggaan op Waals “hape-tchâr”, dat mogelijk zelf van Germaanse oorsprong is (hapscheer). In Limburg is “hapsjaar” een gulzig, inhalig persoon, maar het is vooral een folkloristisch begrip in Wallonië, met name in het carnaval van Malmédy (zie bv.: http://www.malmedy.be/documents/maques-carnaval/LaHaguete.pdf).

Doet wat denken aan de (Zuid-)Limburgse “toeteba” – bij veel van die oudere woorden is de etymologie nog moeilijk te achterhalen.

Wat Trezebees zegt (of liever: zei, ’t is al een tijdje geleden), klopt ook voor Limburg:

ne man, ’n vroo, e kènd
nen appel, nen hond (pardon: hooooooond), nen iërappel (aardappel), nen délper (dorpel), nen toën (toren)
nen appel, nen haaven appel (een halve appel)

Onzijdig lidw. e wordt ’n voor een klinker of h (dus niet voor d of t):
’n êppelke, ’n haaf êppelke (half appeltje)
e doof kinneke, e tiëg braud (taai brood)

Ter aanvulling van wat Anthony Liekens schreef: in Limburg hoor je in het lidwoord of attributief gebruikt adjectief geen -n voor een b; wij zeggen:
ne boom, ne braune boom (“ne blooë boom” krijgen we niet zo gauw te zien, haha), ne bènnebeir (mannetjesvarken met onvolledig ballenstelsel)

Jong jong

Jong jong Grytolle, wat maakt ge mij toch te bakken!

Ge kopieert een stukske uit de Van Dale, maar het deel dat mijn gelijk bewijst, laat ge weg. Waar slaat dat op!

Onder betekenis “1 (van personen) vervuld en uiterlijk blijk gevend van een sterk zelfbewustzijn en eergevoel, in gunstige zin trots” staat er toch duidelijk “(Belgisch-Nederlands, niet algemeen) fier op – = trots op – (hij is fier op zijn afkomst)”.
Om van de krakkemikkige lemma & definitie nog te zwijgen …

noskes

Als ge iemand hoort zeggen “de noskes ès viërig”, dan bedoelt hij: “den oëveskos ès viërig”, d.i. de avondskost is veerdig, het avondeten is gereed.