Reacties van haloewie

die - dat

Vroeger zou ik als Brabander gereageerd hebben: “een kind, die” en “een feestje, die”, dat kan toch niet. Het kind, het feest en zeker het verkleinwoord zijn onzijdig. Zijn die West-Vlamingen het gevoel voor het geslacht van woorden dan toch compleet kwijt? Ze doen dat allemaal. Is er iets waar ik niet bij kan? Ik heb ondertussen heel wat bijgelezen en -geleerd over Vlaamse dialecten en de verklaring voor het gebruik van “die” als onderwerp en “dat” als voorwerp begrepen, overeenkomstig het Franse ‘qui’ en ‘que’. “Maken West-Vlamingen feilloos de overstap van het dialect naar het AN?” ,heb ik me afgevraagd. Iedere dag een beetje slimmer.

Ik zou sjatten eerder uitspreken ende schrijven als zjatte.
Provincie Antwerpen

Toegevoegd door skatetigger (17 dec 2008 19:45)

dit is een reactie

Om een reactie op een toevoeging weer te geven, klik op reactie(s) links van bewerk, wanneer u ingelogd bent.

Uw inbreng hierboven is geen nieuw woord of uitdrukking, ook geen 2e of 3e betekenis van een bestaand lemma. Er is dus geen reden om een “nieuw woord” in te brengen.

Wil zo goed zijn, als u wil reageren op wat u gelezen hebt, uw verhaal in een “reactie” te verwerken in het vervolg. Dank u.

Uw definitie van sjatten en alloren is identiek hetzelfde als uw voorbeeldzin en het lemma komt er niet in voor.
Dat klopt ook niet met het opzet.

Heb ik het mis als ik er met de grovem borstel doorga en stel dat puppe in de Leiestreek èn misschien wel in de vier Vlaanders (Oost-, West-, Frans-, en Zeeuws-) als 2x “pe-” na elkaar wordt uitgesproken? p + doffe e.

Of de doffe -e een beetje meer gerond, ongerond, met minder lippenstulping of openener wordt uitgesproken, iets meer naar voor of nèt naar achter en door de ene mens gehoord wordt met eerder een beetje i of een beetje u of a of zelfs o, door de andere als een gewone doffe e (tout court), zal mij een zorg zijn. Laat filologen daar een bekvecht-kluif aan hebben.

Evenmin kan ik me druk maken in het onderscheid beklemtoond of niet. In het AN. kan een doffe e als “e” of “ë” gespeld worden. Tot hiertoe heb ik in het Vlaams woordenboek de uitspraak van eender welke doffe e tussen schuine strepen weergegeven met de code /.e/ – schuine strepen omdat de vierkante haakjes hier een andere functie hebben.

Misschien kan de naslag die in dialecten na alle klinkers kan voorkomen en ook klinkt als een toegevoegde doffe e, ook gespeld worden als een ë. Brieëd (breed), bruuëd brood), broaëd (bruid), kèèës (kaas), kwaaët (kwijt), mèlëk (melk) en ààrëg (erg).

“pëpë” (puppe) /p.e p.e/ dus! Tweemaal doffe e.
en “ë knërëkë doen” (knuireke kneureke knëreke knörreke).
/.e kn.e r.e k.e doeng/ 3x – 4x maal!

tisj

In het editoriaal van n°83 van de Gazet van Brussel van de hand van Brusselaar Robert Delathouwer besluit hij zijn artikel “Adieu Wannes” met: Nen echten artist es van ouveral. Wannes was oek van ons. Mersi tisj, on t’aimait bien, tu sais. Is ‘tisj’ in het Brussels (Zuid-Brabants) misschien ook de afkorting van artist?