Reacties van haloewie

uw van essentende (n.v.t.) verwijderd.
Ge zou uw vraag naar etymologie wel mogen stellen, maar niet in een nieuwe term, wel als Reactie bij van essentende.

Met krankhoes ben ik het eens, maar sjpittal is een verlimburgsing (verbastering) van hospitaal, dat een SN-woord is. Als trefwoord kiezen we voor de AN-vorm van het woord zie schuwe versie 1 schouw. Wanneer het enkel om een “aanpassing” van het standaardwoord in een locale variatie betreft, zou ik voorstellen om het standaardwoord als trefwoord te gebruiken met SN maar met de lokale verdraaiing voor alle regio’s samen. Zoniet blijft de groei van het woordenboek met SN-woorden uit de hand lopen in allemaal aparte lemma’s die eigenlijk allemaal dubbels zijn, wat beter vermeden wordt.
Graag uw visie en de visie van anderen op de zaak.

Wat sjtaasie betreft. Statie is al opgenomen in het woordenboek als Vlaams woord. Uw inbreng is een variant die beter thuishoort onder het bestaande trefwoord met vermelding van de regio en eventueel een voorbeeld.

Als dit de procedure wordt, is er nog hier veel werk aan de winkel.

In versie 6 past de Bon ook de spelling van het lemma aan in standaardvorm.
Als we vernederlandsen staan we voor het probleem van de vele “kroessefiks tettezjeir, pjeid, aloyze, azaanzaker, wajje, sal-a-manzjee, smuirft, sallewase, miejijl” ’s in Reactie 3 bij korst, tegen de ~ gaan

Als we niet vernederlandsen, behouden we de patine van het taaleigen, maar riskeren we nieuwe trefwoorden voor heel wat verschillende verschijningsvormen van hetzelfde woord.
Dat is niet de bedoeling.
Crucifix, paard, horloge, azijnzijker, salle à manger en merel stellen me niet direct voor een probleem. Verbasteringen van vreemde woorden (die niet als leenwoord aanvaard zijn) wel, “echte” dialectwoorden ook, want daarvoor moet ge een aanvaardbare AN-spelling vinden. Ik ken de herkomst van smuirft niet. Sin misschien zelf ook niet. Salewatie, sallewasie, saluation

Dit is een eigenschap van wiki. Direct, zonder uitleg, baf! En iedereen kan zomaar de andere overschrijven. Impulsief of bedacht. Het verschil is niet altijd uit te maken. Ge moet er tegen kunnen als er iemand op uw “tenen” trapt. Alleen moet ge ruiterlijk kunnen toegeven als ge verkeerd zit.

En nu ook de vrouwen.
In versie 2 toegevoegd door Georges staan den avond den hoek den toog en zijnen hoed te verwijzen in het blauw. Juist toch?
In versie 3 verwijdert de Bon alle blauw behalve den avond. en de akolade achter schouw.
In versie 4 heeft Haloewie de laatste ‘den’ ook weggeveegd en SN geschreven.
In versie 5 verandert Georges ‘een’ door ‘ne’. Er is nog steeds de verwijzing naar schouw < schuw 3. Zuidn. bang, bevreesd SN wordt opnieuw onbekend.
In versie 6 schrapt de Bon de verwijzing naar schouw (Waasland)
Ik vind de verwijzing naar de kleine, veelvuldig voorkomende woordjes niet relevant en storend. Wie consequent wil verwijzen naar alle aanwezige woorden moet dan ook ‘een’ en ‘ne’ en ‘te’, enz. tussen vierkante haken zetten in dit voorbeeld.
Voor de aardigheid (rareteit) heb ik alle woorden uit de zin nagegaan. Hij wordt blauw.

dat is ne schouwe daar, die zit al heel den avond op den hoek van den toog [..].

Ik overdrijf en wil den draak steken. Ik zou zeggen: als het eens pas geeft, zet dan een woordje tussen haken.
Kunnen we elkaar opnieuw onder ogen komen?

Hoy, de mannen en de vrouwen!

Ik kan er inkomen dat iemand de seskes krijgt en van zijn paretten geeft als naar de toevoeging verwezen wordt als SN. Het is mij ook meer dan eens overkomen. En dan verdedigt ge u of moet ge toegeven dat ge inderdaad niet goed gekeken hebt. OK.

In uw verdediging zit wat in, maar uit de definitie en uit het voorbeeld is niet op te maken of de man bevreesd is of niet, is hij op de loop voor…, op de vlucht? Wil hij zijn gezicht niet laten zien? Iemand die geen contact zoekt, heeft in zekere mate schrik van zijn medemens.

Iemand die op het hoekje van de toog blijft zitten, kan wel guur ogen maar jaagt daarom nog geen schrik aan. Er vreemd uitzien is nog geen referentie om kwaadaardig te zijn of onheilspellend te zijn. Een boeventronie met giftige ogen. Als het personage zelf niet vreesachtig is, maar angstaanjagend, dan is SN onterecht.

Maar dat zou in de verklaring en het voorbeeld duidelijk moeten zijn. Tot en met versie 6 kan voor mij een vreemd ogende eenzaat of een guur figuur even goed zelf bang zijn als gevreesd.

Rest voor mij ook nog de vraag waarom ge kiest van bij het begin voor regio onbekend? Voor mij is ne “schauwe” /schaa we/ (SN-spelling: schuwe) syn. voor ne rabauw, niet te vertrouwen, ne rare waar ik mij niet bij op mijn gemak voel.

Ik zou denken van niet.

Geënt als we zijn op het Franse “alcool” /àl kol/ zal de meerderheid wel /al ko ’lie ke.r/ zeggen hoewel de afkomst Arabisch is (al de kuhl).

Onvoorstelbaar hoe groot de inpact van de Franse overheersing wel geweest is en welke diepe sporen de Franse taal heeft achtergelaten. Gelukkig is de overheersing geschiedenis aan ’t worden maar de taalerfenis kunt ge niet zomaar met de vingerknip overboord gooien. Die zit vergroeid in de genen. Maar is de Amerikaanse of Chinese (culturele) overheersing zoveel beter?